Niziołki


Niziołki mimo niewielkiego wzrostu, są bardzo zręczne i szybkie. Z pozoru przypominają ludzkie dzieci, a wrażenie to jest dodatkowo wzmocnione przez brak zarostu na ich twarzach. Jedzą posiłki bardziej obfite i dwa razy częściej niż przedstawiciele innych ras. Z tego powodu są zazwyczaj pękate i mają pucołowate twarze. Mimo to są zręczne i potrafią się poruszać bardzo cicho. W połączeniu z tradycyjną zręcznością w posługiwaniu się procą powoduje to, że niziołki są dosyć kłopotliwymi przeciwnikami. Większość niziołków preferuje proste i wygodne życie, dzieląc czas między uprawianie ziemi, jedzenie posiłków i palenie ziela fajkowego. Niziołki są ludem wyjątkowo rodzinnym i przywiązanym do tradycji. Większość potrafi wymienić swoich przdków do dziesiątego pokolenia wstecz.


Historia

Nieznane są początki rasy nizołków. Wiadomo jednak, że gdy na terenach późniejszego Imperium osiedlały się plemiona ludzi, wśród nich były już plemiona nizołków. Niewielka liczebność nie pozwoliła im odegrać większej roli w wojnach, w wyniku których powstało Imperium. W rzeczy samej,niziołki nie pojawiają się w zapisach historycznych aż do roku 1010, kiedy to Imperator nadał im ziemię w udzielne władanie. Legenda głosi, że była to nagorda za wkład niziołków w rozwój i udoskonalenie sztuki kulinarnej Imperium. Niezależnie od prawdziwego powodu tej decyzji, na mocy dekretu Imperatora niziołki otrzymały ziemie w okolicy górnego biegu rzeki Aver. Od tego czasu region ten  zwany jest jako Kraina Zgromadzenia. Chodź rządzi nią Rada Niziołków, formalnie pozostaje lennem Imperium. Starszy Krainy Zgromadzenia jako jeden z piętnastu elektorów, posiada realną władzę i wpływ na politykę Imperium.

Większość niziołków preferuje wygodne życie w Krainie Zgromadzenia. Cenią sobie dobrobyt i pragną jedynie tego, żeby zostawić ich w spokoju, by mogli się cieszyć dobrym jedzeniem i wonnym tytoniem. Bywają jednak wśród nich niespokojne duchy, które uznają życie w Zgromadzeniu za wyjątkowo nudne. W styuacji gdy najbardziej ekscytującym wydarzeniem dnia jest zgadywanie, jakie ciasto bęzie na podwieczorek, niektóre niziołki czują potrzebę odmiany od nudy codziennego życia. Porzucają Krainę Zgromadzenia i wyruszają na szlak, w poszukiwaniu przygód i łatwego łupu, zazwyczaj zdobywanego w niezbyt uczciwy sposób. Z tego powodu w Imperium niziołki cieszą się raczej wątpliwą reputacją złodziejaszków i lekkoduchów.


Wskazówki dotyczące odgrywania


Niziołki są entuzjastycznie nastawione do każdej przygody. Równie radośnie reagują na propozycję dobrego posiłku i zuchwałej kradzieży. Zawsze też są pierwsze do ucieczki z miejsca zagrożenia.

Niziołki mówią bardzo szybko i chętnie posługują się wyrazami zapożyczonymi z innych języków. Często łączą słowa w jedną zbitkę i odświeżają język staroświatowy, wzbogacając go o nowe określenia. Mają denerwujący nawyk przesadnego używania zasłyszanego zwrotu lub określenia, nazywając nim wszystko, co tylko się da. Gestykulują równie żywo jak elfy, ale ich gesty są zazwyczaj zbyt wulgarne, by je dokładnie opisywać. Posługują się własnym systemem miar i wag, niezrozumiałym dla innych ras. Odległości mierzą w łokciach, wiorstkach i stacjach, a ciężar w cetnarach i korcach. Często też stosują dziwaczne określenia ilości towarów, takie jak kopy i mendle. Równie częsti łączą to z określeniami stosowanymi przez inne rasy, co pogłębia tylko nieufność wobec ,, czystych intencji" niziołkowych kramarzy i kupców.